De herfst… heeft zoveel emotionele facetten. Iets magisch. De dagen worden korter en mij bekruipt dat de elfen en kabouters zich roeren. Opletten geblazen. Geritsel, vooral in het bosgebied. Een gevoel van spanning. Verhalen over de kleine geesten doen hun best het nog magischer te laten voelen. De avond valt met praktische geheimzinnige kleurschakeringen om het geheel nog meer kracht te geven. Zo intens dat men de stem automatisch laat zakken en behoedzaam de weg verkent. Alle zintuigen tot het uiterste gespannen, wat vaak ondraaglijke spanning teweeg brengt. Maar zo mooi. Ik omarm de herfst omdat ik altijd in de herfst jarig ben. Vol magie en zo verstillend, zodat de lente in al haar pracht zich openbaren kan.
