Ik ben er sinds jaar en dag van overtuigd dat de mensheid Gods experiment is, en dat het experiment is mislukt. Een jaar of twee geleden heb ik dit denkraam bijgeslepen omdat God natuurlijk niet faalt en als Hij dat wél doet, heet dit geen falen maar een mysterieuze beweging. Wat nu als God een spelende God is en gewoon zin had in een eeuwig durend verzetje? Engelen en dieren zijn voorspelbaar: de eersten dienen en prijzen Hem en de laatsten eten en worden gegeten. Zo saai dat het sneu wordt.
Zie hier de mens als SIMS maar dan in den vleze. God doet niet aan virtuele realiteit en andere flauwiteiten. Het SIMS spel leek te werken als concept maar eenmaal uit de vertrouwde safe space getrapt, namen Adam, Eva en hun nakomelingen het niet al te nauw met hun rentmeesterschap over flora en fauna.
Maar wat als God nu géén behoefte had gehad om mensjes te kijken? Hoe zou de wereld eruit zien zonder ons? Ik denk beter.
Ziet u koeien zichzelf suf melken om de rest van het dierenrijk te voorzien van eiwitten? Ja, ik geef het toe, dieren laten ook scheten en schijten erop los, maar als de natuur haar ding kan doen zou er geen teveel zijn aan varkens of koeien, wier mest uitgereden of anderszins wordt verwerkt, weggestopt. Verstopt zelfs. Zouden leeuwen en tijgers auto’s uitvinden om sneller te kunnen gaan van drinkplaats A naar jachtveld B? Of varkens vliegen naar een exotische plaats, waar na een maandenlange stortvloed, de aarde zich zoveel heeft verplaatst dat er een gigantische modderpoel is ontstaan, welke een beetje ramptoerist niet kan en mag missen!
Ik zou door kunnen gaan, maar ik weet niet of God het met mij eens is dat zijn spel allang niet meer leuk is. In ieder geval zeker niet voor de meeste dieren. Zal mijn eerlijkheid door Hem worden gewaardeerd of is mijn vuur al decennialang op waakvlam in afwachting van mijn komst?
