Licht ontvlambaar
nu nog niet..
Strooilicht raakt de horizon,
naar onbekende verten.
Het is altijd kort dag
tot je te laat kiest
voor ‘licht dat de toekomst uitspaart’.
Stamelend onzeker over woorden, of
‘waar je stappen zet’, het ‘wel grond wordt’?
Syrië bevrijd, woorden schieten tekort.
Achter gesloten deuren, op verzoek van gebroken Duits fluisterende Poetin,
lispelen representanten van de macht elkaar toe:
“Schaffen wir das?”
Onherroepelijk is een lans gebroken,
het brood nog warm, onversneden.
Hebben rebellen dovemansoren?
“Vier feest, de overwinning!”
De ex-gevangenen zwijgen, niet wetend wie de deuren
van hun gevangenis openzette.
Hun leven voorgoed kwijt, waar gejuich en mitrailleurvuur
de wolkeloze lucht openbreekt – de vertes nog onbekender
dan ze altijd al waren.
‘Stil de tijd’; wie komt ooit in het heden aan?
(Inspiratie: Rebuut, Gerrit Kouwenaar)
