De kerk in Diemen
blijft staan ondanks de meedogenloze regen
die erop zal striemen.
Verandering der verlichting.
Beloofd land voor wie?
Moed der wanhoop,
ze slaan zich samen erdoorheen,
al is het in strijd met de andere meid.
De hoop dus, alles op de grote hoop, de kerk is de hoop, hoop heethoofden in de kerk.
Neem de wereldvrede, niet jezelf, al te serieus, er is nog hoop en voor mijzelve dan ook?
Sinds ik bejubeld werd door die jonge deerne van 34 op tweede kerstdag zie ik weer hoop.
Ga niet met die typische gymnasiummeisjes in zee, zei mijn ex, daar is die strijd weer.
Bezet? Dat is de wc ook weleens… Jaloezie en kinnesinne, schik het voor jezelf in de
minne, zolang er daar wat te minnen valt hoef je niet naar de plus, dit keer geen kus van een
Rus, wat doen we met Poetin? Doodzwijgen? Dat zal lang duren. Ik hoop geen gelukkig
nieuwjaar voor hem, een kentering van het lot en een snelle afwenteling van de grote
ommekeer. “Dr Crimson wordt verstoten van de Krim”, of is dat een sprookje van Grimm?
Grimmig en schimmig zal het worden, is het al, hoe houden de Bedoeïenen van de Oekraïne zich staande?
Kreun, steun, houd moed, moeders en dochters!
Mondiaal, gooi tsaar Poetin en de zijnen op de grote hoop en… gaat er een hoop
veranderen?
Het zal wel moeten!
– Marcellius
