Word je onderhand niet moe
Van je eigen clichés
Jaren kijk ik niet meer naar je
Soms doe ik dat wel
Dan blijkt er niks veranderd
Dezelfde sneeuw
Dezelfde knorrige opa
Met de verveelde basstem
Die niets te vertellen heeft
Arme rendieren die nog één keer
Voor jou mogen lopen
Jouw belletjesslee trekken
Hun laatste genot van jouw kerstglorie
Voordat ze verscheurd worden
Door groepen beschermde wolven
Waar Europa gebukt onder gaat
Mensen mijden angstig de natuur
Nooit meer op een slee het bos in
Je kan zomaar worden ingesloten
Door een hongerige roedel
Noodgedwongen verslinden wolven mensen
Nu ze alle schaapskuddes hebben uitgeroeid
Liever blijven we veilig in onze huizen
Ons vergapen aan jouw rendieren
En krijgen een fijn kerstgevoel
Bestaan rendieren nog wel
Is het misschien een hologram
Verdoezeling van verlies
Van vrij genieten in natuur
Doorgeschoten AI
Om de mensen vooral
In kerstsfeer te brengen
Man, bedenk toch eens wat anders
Dat beter past in onze tijd
Hooligans en geen rendieren
Met spreekkoren die scanderen:
‘Kerstmis onze cultuur,
Integreer dat,
Ay, ay, ay ay…’
