Sprookjes. Ik heb mijn zakken er van vol.
Wij willen in deze tijd zo graag dat er vooral vrede is, of komt. De wereld door een roze bril zien. Zo ook ik.
Slapend wil ik deze nacht creëren hoe het beter kan. Geen gezeur. Willempie’s toespraak geloofwaardiger maken, of is dat te veel gevraagd? Misschien iets beters?
Alhoewel…
Het land der dromen, wat een onzin! Realiteit hebben we nodig. Geen gemijmer over hoe het is of was. Laten we het zo realistisch maken als het maar mogelijk is.
Met deze gedachten leg ik mijn hoofd neder.
Maar… het lukt mij om niet kwade gedachten de hoofdrol te laten spelen.
Kwade gedachten passen mij niet.
Een nieuwe dag. Vooruit, de zon schijnt, de hemel is blauw, de bloemen laten het mooiste van de natuur zien, mijn buurman geeft me een zoen en iedereen groet elkaar en zingt.
De wereld doet haar best. Vrede voor iedereen!
