De zomer loopt huppelend voor mijn voeten
Ze haalt me ruisend in
Dat had natuurlijk anders gemoeten
Ik ben niet het einde, maar het begin
De maan en de regen dalen neder
De regen wint weder
De maan ligt net niet dood op het gras
Terwijl ze zo even nog in de hemel te zien was
Ze is nu nat en grijs
Ze ligt heel eigenwijs
Te pronken op de grond
En daarmee is haar activiteit nog niet afgerond
Omringd door groen
Lijkt ze in niets meer op toen
Alleen een verdwaalde minstreel
Zorgt nog voor manisch geel
Een rivier druppelt
Nog na
De zomer is uit gehuppeld
En doet zichzelf niet meer na
De Zomer kruipt strompelend voor mij uit
Zonder noemenswaardig geluid
Alleen het tikken van de regen
Houdt de complexe stilte nog even tegen
Als een laatste toevluchtsoord
Zonder nog één verlossend rijmwoord
Oh. Toch maar
Bij deze voorwaar
