Ik draai maar wat
rondjes
op deze wereld
langs ‘s heerenwegen

Het vagebondgevoel
wappert aan een stokje
en ik werk aan conditie
die petje huilerig is
vitaminen ten spijt

Rijden langs klaprozen
geel fluitenkruid
blauwe korenbloemen
en paarse huppeldepup

Een verademing na verblijf
in de hel
haar vlammende chemicaliën
verwoesten de eetlust
en iedere meter afstand
moet bevochten worden

Maar de bomen zijn
lentegroen en 
de wolken eindeloos
wit

Pieter Groen

De punt aan dit apparaat
zet u op papier
en u beweegt, zoals’ t gaat
uw hand een beetje heen en weer.
Bekijk uw resultaat.
Bent u tevreden?
Is dit een brief?
Voldoende duidelijk voor uw lief?
Zo niet, stort dan naast uw hand
de inhoud van uw hart
uit in de taal
die bekend is bij ons
allemaal.
Hoogdravende taal
vreemde woorden
zullen uw lief niet bekoren.
Maar ga aan de haal
met directe taal.
Zeg wat er in u leeft
en waarom uw hand zo beeft.
Uw lief zal u gaan begrijpen
en danst zeker naar uw pijpen.

Sytske van Bochove

Bij de halte Hugo de Grootplein stapte een oudere heer in tram 3.
Zijn vale, vermoeide gezichtsuitdrukking riep een sterk vermoeden van decennia aan
tegenslagen op. Het zou mij niet verbaasd hebben als hij onlangs uit een stoffige
bundel met ‘stukkies’ van Simon Carmiggelt was gekropen.

De man vroeg de tramconducteur netjes of ie “asjeblief een haltetje mee mog rije.”
Dat verzoek werd uiteraard ingewilligd. Zulk een vriendelijk en beleefd geformuleerd rekest kan immers niemand weigeren.

Bij de volgende halte verliet de man de tram. Ik zag hoe hij met twee volle plastic zakken naar de belenende bushalte stiefelde en daar op het bankje plaatsnam.
Wellicht wachtend op een bus waarmee ie weer ietsje dichter bij zijn uiteindelijke bestemming zou geraken.

Terwijl ‘mijn’ tram de hoek om reed, glimlachte ik hem na.
“Die komt er wel. Al is het niet vandaag, dan wel morgen.”

Karel T. Nooitgedacht

Kleuren stijgen de bomen in
Een fonkelpracht van goud
Het heeft zin
De bladeren worden oud

Regen klettert neer op paden
En schept een dikke bruine moes
Het is tijd voor daden
Naar binnen vlucht de poes

De stemming gaat zakkende heen
Het jaargetijde grijpt meedogenloos in
Eenzaam maar niet alleen
Heeft het leven zin?

Dan staat de winter voor de deur
De stemming gaat omhoog
Eindelijk afgelopen met het gezeur
Het was de herfst die het uit me zoog

Weer helemaal de oude
Alhoewel
Natuurlijk griep en snipverkouden
Maar de winter is echt kinderspel

Wat verlang ik naar de lente
Naar ontluikende bloemen en zonneschijn
Een portie zon met rente
Dat is pas echt helemaal fijn

Corrie Kerssies-Kick