Ronald Pessy

In elk lief wit wolkje dat eigenwijs die oneindige meteloosheid wil bereiken…
In elke nieuwe eerste dag op een frisse werkvloer…
betegeld met naakte hoop op de grondwettelijk beloofde gelijke kansen.
Ik zoek je in eerste verliefdheden, heftig kloppende harten.
In onze eerste danspassen samen, in nog onbeantwoorde intense smaakbeden.
Ik zoek je in je schuchtere, levensvreemde en o zo dappere jongere broer.
Verloren in het verleden… wachtend op weerzin of…
Ik kan je ergens vinden… in het geduld.

Heja

Hij struinde door het hoge gras
Sneed zijn armen en benen open
Weggestuurd door z’n baas
Nog meer uit Polen
Maakte voor zijn verloren ouders
Z’n dito vrienden en het koninkrijk
Bootjes gevuld met z’n verdriet
Kon ie maar meevaren
Had alleen gratis toegang als
Onbevoegde zwerver in het militaire bos
Ik kwam je vingerafdrukken tegen

Jaap Blokdijk

Toen wij nog jong waren en de wereld nog oud was
En wij in een ver land op hoge bergen stonden…
In Holland was het winter
Ik was net 71 jaar geworden
En liep op mijn laatste benen
Als ik nu niet weg ging

Dan stierf ik in dit koude kikkerland
Ik wil begraven worden 
Onder ruisende palmen
En rijstmaaltijden eten
In de tijd die me nog rest
Ik wil het leven tekenen
En beschrijven in verhalen en gedichten
Dit is mijn testament

Ronald Pessy

Wat zie je als je mij aankijkt?
Vanuit jouw binnenwereld met al je eigen gedachten.
Zo zie je mij.

Wat zie je als je mij aankijkt?
Je ziet in mij je eigen schaduw waar je bang voor bent.
Dat zie je, vergroot in mij.
Het komt naar buiten als irritatie.
Jouw eigen frustratie zie je niet.
Het ligt allemaal aan de ander.
Zo zie je mij.

Wat zie je als je in vrijheid naar mij kijkt?
Zonder oordelen vanuit goed of fout.
Niet beoordelend naar mij.
Wel kijkend vanuit de non-dualiteit.
Dan zie je mij staan in mijn eigenheid.
Dan kijk je mij aan.

Wat zie je wanneer je in eerlijkheid naar jezelf kijkt?
Wat is er in jou dat jij je met iets bemoeit buiten jou?
Ik voel dat ik de spiegel ben voor de ander.
De ander is een spiegel voor mij!
Dan kijken we elkaar aan.

Wat zie je als je mij nu aankijkt?
We zijn allebei onderweg.
Ons eigen pad volgend.
Dat is voor mij vrijheid die ontstaat door eerlijk naar jezelf te kijken.
Door de ander er te laten zijn in haar en zijn eigenheid.
Dan hebben we echt contact.
Wanneer we beiden in de spiegel kijken, dan zijn we echt vrij.
We kijken elkaar dan aan!

Will Adelaar