Beste wolken in de lucht
We hebben gelukkig gewonnen
Alles was geheel verzonnen
Het kostte ons geen zucht
Zelfs van alle zonnen
Die ons hebben getucht
En diegenen die zijn gevlucht
Met veel boetes en bonnen
Maar nu kunnen wij blazen
Naar wie maakt niet uit
We hebben nu de fluit
Ondanks al die grote bazen
Wij maken alles buit
Integriteit, betrouwbaarheid, geloven in jezelf en de ander, compassie voor jezelf. Is dat
verenigbaar met gebrek, met het idee dat er niet genoeg is voor iedereen? Juist deze tijd,
van kou, grijze wolken, kale bomen, weinig verse groenten en fruit, zou je denken dat je
jezelf van alles moet ontzeggen om in evenwicht te zijn met je omgeving. Maar juist deze tijd
is ook een tijd van een warme kamer, een open haard, samen zijn, samen eten en vieren.
Een gevoel van overvloed, van liefde, van geborgenheid, juist omdat de buitenwereld nors is
en onvriendelijk. Kleuren tegen de grijze achtergrond, van lichtjes en lachen, van volle
magen en leuke spelletjes in de warmte van elkaar.
In elk lief wit wolkje dat eigenwijs die oneindige meteloosheid wil bereiken…
In elke nieuwe eerste dag op een frisse werkvloer…
betegeld met naakte hoop op de grondwettelijk beloofde gelijke kansen.
Ik zoek je in eerste verliefdheden, heftig kloppende harten.
In onze eerste danspassen samen, in nog onbeantwoorde intense smaakbeden.
Ik zoek je in je schuchtere, levensvreemde en o zo dappere jongere broer.
Verloren in het verleden… wachtend op weerzin of…
Ik kan je ergens vinden… in het geduld.
Hij struinde door het hoge gras
Sneed zijn armen en benen open
Weggestuurd door z’n baas
Nog meer uit Polen
Maakte voor zijn verloren ouders
Z’n dito vrienden en het koninkrijk
Bootjes gevuld met z’n verdriet
Kon ie maar meevaren
Had alleen gratis toegang als
Onbevoegde zwerver in het militaire bos
Ik kwam je vingerafdrukken tegen