Muziek en mijn broer

Muziek kregen we thuis mee door het zingen van Psalmen en Gezangen. Mijn vader kende er veel uit zijn hoofd. En dan mijn dolende oom Jan. Die kwam graag logeren en zat dan uitbundig op het harmonium te spelen. Van hem heeft mijn broer de eerste noten geleerd. Mijn broer werd de muzikant in ons gezin. Hij heeft al het koper wel bespeeld (ook de tuba, in de kelder!). Zijn opleiding kreeg hij bij de plaatselijke harmonie. Na drie maanden militaire dienst gaf hij zich met zijn dienstmaatje Willem Breuker op voor een muziekopleiding. Mijn broer Bram kwam door de selectie, Willem niet. Die is om het een of ander afgekeurd en heeft, zoals we weten, later een muziekcarrière gemaakt.
Mijn broer liet zijn trompet vooral in de kerk schallen. En hij kwam in een jazzband, die trad op schoolfeesten op, ook op mijn middelbare school. Ik kreeg er ineens vriendinnen bij; die wilden maar wat graag in de buurt van de bandleden komen. De band oefende eerst in een clubhuis, maar toen dat niet meer kon, vroeg mijn broer of het bij ons in de huiskamer mocht. Mijn vader ruimde de hele kamer uit. Bram moest wel de buren waarschuwen. Zo was ik elke zaterdag getuige van een invasie van leuke jongens met imposante instrumenten. De buurt kwam kijken. Het was swingen geblazen!

Sytske van Bochhove

Wie zouden we geweest zijn?

Een vraag die zo complex is dat er moeilijk een eenduidig antwoord op gegeven kan worden. Ik, die als klein onzeker meisje mijn hoofd niet boven het maaiveld uit durfde steken, staan voor wat ik diep in mijn hart voelde, beleefde. De aandacht op me gevestigd zien was al iets waar ik niet aan denken moest. Terwijl mijn geest elke keer in mijn oor fluisterde: “Kom doe het nou, wees een flinke meid!” Die welzijnsstaat heb ik vele malen voorbij laten gaan. Mijn vader voerde immers de boventoon, daar durfde ik niet tegenin te gaan. Belangrijker was bij hem in de gunst te blijven.
Het heeft mijn jonge leven beheerst. Het verleden heeft mij geholpen door diepe dalen te ploegen. Het was nodig door deze zware periodes te gaan, steeds een beetje meer. De schooltijd door. Mijn jeugd met al zijn ups en downs. Elke keer iets prijsgeven van de blokkades die mij gevangen hielden, of, een beter beeld: ik liet me gevangennemen.
Totdat de ketenen niet langer nodig waren en ik de weg zag die ik gaan wilde. Duidelijk, dat de heldere tijd aanbrak. Geen diepgewortelde pijn en verdriet meer. De zelfbedachte ketens verbreken en de vrijheid voelen. Mezelf uit de schaduw trekken en mezelf laten zien: wie ik ben en waar ik voor sta. Vrijheid van geest. Elkaar respecteren en liefhebben als jezelf. Dat is onze geschiedenis door de tijd heen. Dan is er geen morgen, geen verleden. De vrijheid is er altijd, altijd geweest.

Ada Klootwijk

Hart op tong, bord op schoot

Kijk me aan
En zeg iets aardigs
Al dat gedonder en gebliksem 
kennen we nu wel
– Kantlijnschrijver Pieter Groen

Een warm welkom voor iedereen die van verhalen houdt: op donderdag 23 november dragen schrijvers en dichters van Kantlijn samen met talentvolle buurtgenoten eigen verhalen voor. Onder de bezielde leiding van Yinske Silva van MetStem hebben zij een voordrachtsworkshop gevolgd, zodat hun werk nog mooier de mond uit en het oor in vloeit. Met een heerlijke bord op schootmaaltijd van het Tugela Kitchenteam kun je alle verhalen meebeleven.

Datum: 23 november 2023
Tijdstip: 18.00 uur – 20.00 uur (met maaltijd)
Kosten (inclusief maaltijd): Betaal wat je kunt. Richtlijn: € 15 (dan doneer je ook voor een buurtgenoot), € 10 (gewone prijs) of € 5 (met stadspas).
Reserveren: e-mail naar info@tugela85.nl

 

Nieuwe Bundel Will Adelaar

Hierbij presenteren wij met trots alweer de tweede door Will Adelaar geschreven en geproduceerde bundel

Alles is in beweging

NAWOORD geschreven door Will. 

Bij deze wil ik mijn dank uitspreken aan alle docenten van Kantlijn.
Kantlijn is voor mij een platform geworden om te schrijven vanuit mijn hart.
De verschillende docenten inspireren mij altijd door hun eigenheid met mij te delen.
Ik kijk vaak uit naar de volgende maandag om te schrijven.
Wanneer het dan zover is, kan ik haast niet wachten om het onderwerp te horen!
 
Een speelse energie wil zo snel mogelijk gaan schrijven. En dan gebeurt het dat we als groep geconcentreerd aan het schrijven zijn. Het wordt dan echt heel stil om mij heen.
Het is die diepe stilte waar de verhalen bijna als vanzelf omhoog borrelen.
Dat is de meerwaarde voor mij!
Daarna lezen we allemaal de verhalen voor.
De stilte die ik hier ervaar tijdens het voorlezen voelt als de stilte van geconcentreerde aandacht
voor elkaar.
Daarna geven de docenten opbouwende kritiek.
Soms word je gestimuleerd om nog wat meer op het onderwerp in te gaan als je dat zelf wil.
Ik kan het iedereen aanraden om naar de schrijversclub Kantlijn te komen.
Iedereen is welkom, er is geen drempel en je persoonlijke verhaal mag er altijd zijn!
Deze tweede schrijversbundel heeft deze uiteindelijke vorm gekregen door mijn schoonzus Ellen.
Het corrigeren van de verhalen en de opmaak is haar kunst.
Daar ben ik haar erg dankbaar voor!
Mede door Ellen is deze nieuwe bundel geboren!
Ik wens jullie veel leesplezier en inspiratie.
Namasté
Will Adelaar