Bij de halte Hugo de Grootplein stapte een oudere heer in tram 3.
Zijn vale, vermoeide gezichtsuitdrukking riep een sterk vermoeden van decennia aan
tegenslagen op. Het zou mij niet verbaasd hebben als hij onlangs uit een stoffige
bundel met ‘stukkies’ van Simon Carmiggelt was gekropen.

De man vroeg de tramconducteur netjes of ie “asjeblief een haltetje mee mog rije.”
Dat verzoek werd uiteraard ingewilligd. Zulk een vriendelijk en beleefd geformuleerd rekest kan immers niemand weigeren.

Bij de volgende halte verliet de man de tram. Ik zag hoe hij met twee volle plastic zakken naar de belenende bushalte stiefelde en daar op het bankje plaatsnam.
Wellicht wachtend op een bus waarmee ie weer ietsje dichter bij zijn uiteindelijke bestemming zou geraken.

Terwijl ‘mijn’ tram de hoek om reed, glimlachte ik hem na.
“Die komt er wel. Al is het niet vandaag, dan wel morgen.”

Karel T. Nooitgedacht

Kleuren stijgen de bomen in
Een fonkelpracht van goud
Het heeft zin
De bladeren worden oud

Regen klettert neer op paden
En schept een dikke bruine moes
Het is tijd voor daden
Naar binnen vlucht de poes

De stemming gaat zakkende heen
Het jaargetijde grijpt meedogenloos in
Eenzaam maar niet alleen
Heeft het leven zin?

Dan staat de winter voor de deur
De stemming gaat omhoog
Eindelijk afgelopen met het gezeur
Het was de herfst die het uit me zoog

Weer helemaal de oude
Alhoewel
Natuurlijk griep en snipverkouden
Maar de winter is echt kinderspel

Wat verlang ik naar de lente
Naar ontluikende bloemen en zonneschijn
Een portie zon met rente
Dat is pas echt helemaal fijn

Corrie Kerssies-Kick

Vrijmoedigheid en een briljant brein leveren leuke situaties op – of hele nare -.
Om dit te overleven moet je wel Aards Overleveraar zijn.
Humor is de grootste troef. Een goede grap gaat jaren mee en levert meer op dan aardse goederen en/of geld.
Het briljante brein laat alles 180 graden draaien. Of denkt door bij aangeboden denkbeelden. Bijvoorbeeld: als u wordt geslagen, keer dan ook uw andere wang toe.
In het verlengde hiervan ligt: bent u bestolen? Biedt dan ook de andere jaszak aan.
De bijbel verbiedt waarzeggers en toekomstvoorspellers. Dan moet je terug naar een grot, want klokken en roosters zijn waarzeggers en toekomstvoorspellers. Het huis waarin je woont, de brug waar je overheen gaat. Alles is voorberekend en dus voorspeld.

Wil men onrecht?
Men kan het krijgen. Een eigen deegkoekje. Als Aards Overleveraar en Levenskunstenaar bijt ik me daarin vast.
Dat willen ze niet.
“Laat het toch van je afglijden.” “Ga door met je Leven.”
Het aanpakken van doortrapt onrecht is mijn taak als Aards Overleveraar. Als
Levenskunstenaar laat ik zo’n kans niet aan mij voorbijgaan.
Ik neem mijn Leven zeer serieus – alles wat ik tegen kom.

En – pas op, ik zie alles.

Els

Sprookjes. Ik heb mijn zakken er van vol.
Wij willen in deze tijd zo graag dat er vooral vrede is, of komt. De wereld door een roze bril zien. Zo ook ik.

Slapend wil ik deze nacht creëren hoe het beter kan. Geen gezeur. Willempie’s toespraak geloofwaardiger maken, of is dat te veel gevraagd? Misschien iets beters?

Alhoewel…

Het land der dromen, wat een onzin! Realiteit hebben we nodig. Geen gemijmer over hoe het is of was. Laten we het zo realistisch maken als het maar mogelijk is.

Met deze gedachten leg ik mijn hoofd neder.

Maar… het lukt mij om niet kwade gedachten de hoofdrol te laten spelen.
Kwade gedachten passen mij niet.

Een nieuwe dag. Vooruit, de zon schijnt, de hemel is blauw, de bloemen laten het mooiste van de natuur zien, mijn buurman geeft me een zoen en iedereen groet elkaar en zingt.
De wereld doet haar best. Vrede voor iedereen!

Ada Klootwijk

De pen, of pennen, waarmee ik m’n gedachten en emoties projecteer en mijn vorderingen, groei, toeval, de dromen, wonderen, het geschreven woord, deel, of de verhalen die tot leven kwamen. Hoe het kan lopen. Het pad terug. De krullen die ik maakte met de kroontjesvulpen die naar de hand ging staan als goed gereedschap of als wapen. Laat me leiden door de hand en de handen waar ik in belandde. De contracten die werden getekend. De bestellingen, debiteuren, crediteuren, balansen, de staat van het zijn, het verval, de groei en de bloei. Het begon met een lei en griffel, toen het potlood, vervolgens de inkt en de lap. Het vloeipapier. De set met pennenhouder. Hoe lang geleden dat die in de etalage van de PC Hooftstraat lag. Het was zeehondenbont, niet meer voor te stellen. Kreeg het kado. Het is lang met me meegereisd en in Bretagne ook weer weggegeven. Verbindingen die ik maak, een gedachtesprong, een eiland in de Zuiderzee voor Muiden. Het heet Hooft. Waar ik vorig jaar aan wal sprong en de nacht doorbracht met een bloedmaan.

Leo

De kerk in Diemen
blijft staan ondanks de meedogenloze regen
die erop zal striemen.
Verandering der verlichting.
Beloofd land voor wie?
Moed der wanhoop,
ze slaan zich samen erdoorheen,
al is het in strijd met de andere meid.

De hoop dus, alles op de grote hoop, de kerk is de hoop, hoop heethoofden in de kerk.
Neem de wereldvrede, niet jezelf, al te serieus, er is nog hoop en voor mijzelve dan ook?
Sinds ik bejubeld werd door die jonge deerne van 34 op tweede kerstdag zie ik weer hoop.
Ga niet met die typische gymnasiummeisjes in zee, zei mijn ex, daar is die strijd weer.
Bezet? Dat is de wc ook weleens… Jaloezie en kinnesinne, schik het voor jezelf in de
minne, zolang er daar wat te minnen valt hoef je niet naar de plus, dit keer geen kus van een
Rus, wat doen we met Poetin? Doodzwijgen? Dat zal lang duren. Ik hoop geen gelukkig
nieuwjaar voor hem, een kentering van het lot en een snelle afwenteling van de grote
ommekeer. “Dr Crimson wordt verstoten van de Krim”, of is dat een sprookje van Grimm?
Grimmig en schimmig zal het worden, is het al, hoe houden de Bedoeïenen van de Oekraïne zich staande?
Kreun, steun, houd moed, moeders en dochters!
Mondiaal, gooi tsaar Poetin en de zijnen op de grote hoop en… gaat er een hoop
veranderen?
Het zal wel moeten!
– Marcellius

Marcellius