De zachte bodem veert bij elke stap
Helpt mijn herinnering draaglijk maken

Het groene licht van  de doorgang
Gefilterd door bladeren in de kruin
Geeft hoop op groeiend leven
Zoals het frisse groen
Nieuw leven schenkt

Geur van rottend blad
Bedwelmt het pad waar ik loop
Stammen zijn glad en hoog
Weerkaatsen licht van glimmende bast

Ik luister naar de vochtige stilte
Je stem komt gedempt over
Als je rustig praat is er hoop
Fijn dat je tijd voor me neemt

Want je had het veel te druk
Mist rust naar mij te luisteren
Op mij ingaan met begrip
Begrip waar ik van groei
Zoals de bomen om mij heen
Met zacht verende ondergrond
In harmonie met mijn verlangen

Mijn verlangen is vergeefs
Resoluut maak jij een eind
Aan onze verhouding
Het doet pijn van binnen
Ik laat jou mijn trots zien
Bijna onverschillig
Loop ik van je weg

Ik glimlach de aftocht met weemoed bij
Zoals de schilder de donkere storm
Bijkleurt met geel en oranje

Jean Banchet

Op den duur verdwijnt 
alles achter een muur

Raak niet zo overstuur
Het is tijdelijk
Want dan 
ruimen we alles weer op
wat achter deze muur
ja op den duur
tevoorschijn komt

En wat toen
achter deze muur was
wat dan 
tevoorschijn komt
verdwijnt ook weer 

En dan is alles weg
Netjes opgeruimd

En op den duur
groeien daar achter de muur
mooie bloemetjes

Bianca

Wat als je niet kan denken
Net als de dieren en planten
Want is de treurwilg bedroefd?
Heeft de donderwolk ook lichte kanten?

Het is geen lege blik
Die uit de tijgers ogen straalt
Maar ze zegt nooit ik-ik-ik
En dat ze van de honger baalt

De natuur is een open boek
We proberen haar te vangen
In een gedicht, verhaal, foto, op verzoek
Een schilderij op canvasdoek

Maar zij beweegt en danst
Strooit bloemenzaden, vogelparen
Alsof ze met alles sjanst
Wie kan deze dame evenaren?

M.

Het woord quuks komt van waar ik vandaan kom
Wat opvalt, is quuks
Wat niet meedoet met de stroom is quuks 
Wat haaks staat op de schuimkoppen
Quuks is een opvallende combinatie die niet kan
Een onverwacht antwoord waar je een rechte rug van krijgt
Quuks wordt wel naar beneden gehaald
Maar quuks is de rafelrand aan een koningskleed
Quuks zijn de paar altijd witte pixels op het scherm
En wat eerst quuks was, kan mode worden
Dan is quuks heel gewoon geworden
Maar dan is het niet meer quuks
Voor een kunstenaar is quuks een uitkomst
Quuks is altijd in overtreffende trap
Niet grappig maar hilarisch
Quuks is mijn koers
Quuks is Die Antwoord

Els

Er zijn wel woorden voor maar men houdt ze meestal in.
Ze zijn somber, bedreigend en raken je in je hart. En maken je deelgenoot van smart. Ze gaan er zogezegd ‘niet zo goed in’.
Deze woorden worden soms verduisterd, verstopt, met veel andere woorden omschreven.
Zoals: ‘de dood ligt op de loer’. Welke loer? ‘Iemand een loer draaien’ ken ik wel.  En ‘’t hoekje omgaan’ is ook helder. Maar op de loer??
Of ‘dood door schuld’. Dan wordt de schuld omschreven en blijft de dood voor even in een duister gat. De rechter komt hier aan te pas. Zo’n man kan beslissen over dood en leven. Blij dat het mijn beroep niet was. 

Je kunt er ook mooi over schrijven zoals Simone de Beauvoir eens deed. Een zachte dood. La mort douce. Dan gaat het over een volmaakt leven, een einde dat ‘verlossing’ heet. Een oude moeder, op ’t eind van haar leven. 

Liefde, ziekte en dood. Nauw verbonden met elkaar.
Hoe spreek je over liefde 
als je man gaat sterven?
“Zien we elkaar weer?” 
’t Is zo’n cliché. 
Waar? In ’t hiernamaals? 
Waar is dat, en hoe vind ik je temidden van die dode massa?
Hou je een bordje omhoog?
Hebben ze daar bordjes, en krijt? 
Nee, blijf alsjeblieft hier. Ik wil je nog niet kwijt.

Sytske van Bochove

Er zit een beest in mij
dat graag de leeuw in mij 
wil los laten.

Die het liefst de schaapjes 
verrot scheurt. 

Maar de leeuw wil soms 
ook knuffelen.

Al is dat misschien geschikter 
met een andere leeuw. 

Sophie van de Klashorst