Hier sta ik, ik kan niet anders.
Met velen werden we ingepakt en ingeschoven op een grote laadwagen en vervoerd naar de plek des onheils. De ongeveerde wagen hobbelde over de straat met keien. Het publiek joelde: “Wat een saaie zooi, doe ze wat aan, doe ze wat aan!”
De hobbelzak van een chauffeur stopte na eene wijle. Bont en blauwgroen werden we eruit gejaagd. Daar werd men in een rechthoek gepositioneerd, rij na rij, kolom naast kolom. De zon scheen onbarmhartig op ons, het stof der aarde woei op in de wind. Het volk riep: “Vul ze, vul ze!”
Daar marcheerden de knechten in hun groenuniformen in carré op, de leiding voorop.
Het vonnis werd voltrokken: de bruine aarde vulde de gaten vol en het volk stormde naar
voren om het groen erin te zetten.
Mijn plaats bleek uiteindelijk ‘t balkon te zijn. Daar vond ik mijn rust. Het water bevloeide mij en ik voelde me een waterig watje. De groei zat erin, ik wilde me vergroten tot Napoleontische hoogte en soeverein regeren over mijn rijk. Toch, alas, dat was beperkt.
Liever zocht ik een perkje op met mijn bloemenvreugde.

Jaap Blokdijk

Gisteren was de Doorsnee-dag. Die werd in de hele wereld stil gevierd. Iedereen bleef thuis of ging aan het werk. Niemand hoefde ergens gezellig aan mee te doen. Er waren geen mensenmassa’s, geen festivals, geen luide muziek, geen troep, geen vuurwerk, geen activiteiten om iemand in het zonnetje te zetten.
Er was hier en daar wel dankbaarheid. Voor de rust, het alleen mogen zijn, het niks moeten – van een ander. Alle winkels waren gewoon open, alle kinderen naar school. Iedereen bleef in zijn ritme, niemand raakte overprikkeld. Op de Dam in Amsterdam protesteerden enkele mensen in feestkledij tegen wat zij deze ‘dag van de middelmatigheid’ noemden. De rest van de wereld merkte niets en genoot ervan.
Hopelijk vieren we volgend jaar weer samen de Doorsnee-dag. We laten u niets weten. U kunt zich bij uzelf aanmelden.

Monique

Vreemd fruit ook van oranje bomen houdt
We zo lang hebben gedaan alsof we beter waren
Die drie vingers eigenwijs onszelf bewijzen
Wij de wijsheid in pacht hebben gegeven
Wij onszelf zoveel eeuwen inhielden
Wij bij de beesten af… eten
Wij het immer beter weten
Wij het nimmer mogen vergeten
Wij denken dat sommigen meer waard zijn
De geschiedenis ons spiegels voorhoudt
Abel niet altijd de dader is

Heja

Stilletjes, de liggende boom buiten voor de boot is bedekt met ijs.
Geen koet, geen vogel.
Waar zijn ze allemaal in deze kou?
Ik draai de thermostaat naar rechts en kruip weer in mijn warme nest.

Gelukkig, met ‘t rijzen van de dag zijn de vogels er weer en de verwarming doet het goed!

Ter herinnering aan onze lieve Noa

Didi du Dok

Schaamte en Schuld. Wat heb ik met deze twee waarden of woorden.
Schaamte is als je je realiseert dat je iets gedaan hebt dat eigenlijk niet gepast is.
Dat betekent dat je een geweten hebt en kunt oordelen over goed en kwaad, fout of goed.
De normen en waarden krijg je normaliter bij je opvoeding mee.
Als gelovig en praktiserend katholiek meisje hield ik me er dagelijks mee bezig. Me steeds afvragend of het oké was wat ik deed, of gedaan had.
Een bekend verhaal uit het christendom is die van de Verloren Zoon. Ook de schilder Rembrandt heeft het op doek gezet.
De Verloren Zoon is het verhaal van een jongeman die zijn erfenis opeiste van zijn vader en vervolgens naar een ver en vreemd land vertrok.
Hij verkwistte zijn gehele erfenis aan feesten, vrienden en een exorbitante levensstijl. Niet denkend aan dat het geld niet tot in de hemel groeit. Op een dag realiseerde hij zich dat hij geen geld meer bezat. Je raadt het al, einde feestjes, de vele vrienden en levensstijl.
Door hevige armoede gedreven was hij genoodzaakt uit de voederbak te eten waar ook de varkens uit aten.
Wijs geworden, besloot hij toch maar weer naar huis terug te keren om zijn vader
excuses aan te bieden. De vader die zijn zoon zeer liefhad, vergaf het hem.
Dit verhaal uit het Lukas evangelie geeft goed aan wat schaamte en schuld is. En dat als je je fout realiseert, vergeving mogelijk is.
Ik betrap mezelf er vandaag de dag op dat ik een stuk losser, of gemakkelijker ben geworden in de schaamte.
Een klein voorbeeld: fietste ik vroeger op de stoep, sprak iemand me erop aan, dan schaamde ik me om wat ik gedaan had. Ik wist dat het niet mag en zeker niet netjes is.
Nu lach ik erom. Er zijn genoeg fietsers die ergere dingen doen en ermee wegkomen. Ik ben er nu echt heel relaxed over.

Denice

Ik zit in een Regentenkamer
Hoor harde muziek buiten
Ik zoek de poort naar buiten
Door de drukte van de massa
Het is hier niet te doen
Ik verdwijn
Het wordt stiller en stiller
En ik word wakker
Echt wakker
Dit keer niet moe maar vol energie
Ik sta op van een blauwe bank
Die staat in een onbekende tuin voor mij
Wat is het hier mooi
En waarom ben ik zo blij?
Ik draag een jurk gemaakt door engelen
Het is hier zo ontzettend fijn
Een vrouw staat achter mij
Ze verwelkomt me met een zachte aai
Ik draai me om, ik ken haar, en zij mij
We hoeven niet te praten, dat is hier overbodig
De vloer voelt zacht onder mijn blote voeten
Het licht schijnt door roze bladeren
Maar ik heb geen zonnebril nodig
Verderop staat een harp, ik raak één snaar aan
En herinner me dat ik hierop kan spelen
Ik wil hier zo graag blijven
“Nog drie minuten”, zegt een man in de verte
Ik voel een tafel onder mij
Harde muziek van buiten
En ben weer terug
In de Regentenkamer

Einstein